این روزها افسوس گذشتن روزهای گذشته را می‌خورم. اون روزها یه چیزهایی بود به نام انصاف، صداقت، مردونگی، وفاداری، تعهد، قول، حلال، عشق و وجدان. این روزها مواردی را که عنوان کردم و چیزهایی از این قبیل وجود ندارد. حداقل هیچکس حاضر نیست برای احقاق حق دیگری از این موارد هزینه کند. ضمانت اول کار محترم است ولی زمانی که خرشان از پل گذشت اخلاق و تعهد را کنار می‌گذارند.
حرف زیاد در خصوص مطلبی که عنوان کردم هست و تکرار و تکراری است. همه چوب شرایط بداخلاقی جامعه را خورده‌ایم. متاسفانه حاکمیت را مسبب می‌دانیم و خودمان را مبرا از اشتباه می‌دانیم. در حالیکه جامعه از تک‌تک آحاد مردم تشکیل شده است. اگر هر یک از ما تلاش کنیم صفات رذیله و زشت و اشتباه خود را اصلاح کنیم، جامعه به سمت خوب‌شدن میل می‌کند.
کافی است تک‌تک ما تغییر کنیم. قرآن کریم میفرماید: “آن الله لا بغیر ما به قوم حتی یغیرو ما به انفسکم” یعنی “خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه هر کسی خودش را تغییر بدهد.”