یکی از رسومی که از گذشته تا به حال و در همه جهان انجام شده است، پناهنده شدن به یک قدرت، محل دیپلماتیک، محل مقدس یا یک بزرگتر است. اصولا” وقتی در خطر می‌افتیم، به مکانی یا شخصی پناه می‌بریم که در نگاه دیگران حرمت و بزرگی دارد. در بدترین حالت از شر شیطان هم به خدا پناه می‌بریم. “اعوذ بالله من الشیطان الرجیم”
در زمان قاجار در ایران، یک عده به سفارت‌خانه روسیه و یک عده به سفارت‌خانه انگلیس پناهنده شدند. در دوران امام علی(ع) و معاویه هم گروهی با قرآن سر نیزه کردن به قرآن پناهنده شدند. مخالفان دولت‌ها، به سفارت‌خانه کشور مقابل پناهنده می‌شوند. بچه‌ها به خاله، عمو، دایی، مساجد، معابد، زیارتگاه‌ها و ...ها پناهنده می‌شدند و می‌شوند. گاهی حتی به مواد مخدر و … پناه می‌بریم. عده‌ای برای اینکه کسی نتواند از آنها بازخواست کند، به نماز، قرآن، ادعیه، مناسک دینی و روحانیون پناه می‌بزند، در حالی که گناهکارند. آن یکی به خواب پناه می‌برد.
وقتی گناه و خطا می‌کنید، به ناچار باید به کسی، چیزی، موقعیتی پناه ببری. پس سعی کن گناه و خطا نکنی.
ایران، به عنوان یک کشور مسلمان، بیش از هشتاد میلیون نفوس دارد. درگذشتگان را در نظر نمی‌گیرم. به نظر همه مسلمانند. ولی دین یک پکیج و بسته کامل است. مسلمانی به زبان نیست. تک‌تک آحاد مردم ما مانند باغچه‌هایی است که غیرممکن است کرم نداشته باشد.
در جامعه منافعی دارند. غیرممکن است از منافعشان بگذرند. از تبصره‌هایی که برای دین ساخته‌اند، استفاده می‌کنند و منافعشان را حفظ و درآمدشان را بیشتر می‌کنند. کلاه‌برداری کل بازار را تسخیر کرده است. جز با کلاه‌برداری نمی‌توان به درآمد کلان یا حتی مکفی دست یافت. اما افسوس همه خود را محق و ذی‌حق می‌دانند. از قدیم‌الایام سود روی کالای قابل فروش از ده تا بیست درصد بود ولی این روزها در صد سود را حداقل ۵۰% شروع می‌کنند. با این توجیه که “اگر این کالا را امروز بفروشم، باید به همین قیمت بخرم. اگر سود کمتری در نظر بگیرم، زیان می‌کنم.”. به نظر من، همین‌ها در بازار دینداری، از بزرگان و معتمدین هستند. اینها به نظر خودشان، گناه گران‌فروشی را نزد خدای خودشان، با پهن‌کردن سفره‌های افطار صاف می‌کنند. و چه عزتی نزد عوام‌الناس دارند.
کلا” اقتصاد ما هم بر اساس کلاه‌برداری است. اقتصادی که بر درصد(%) تکیه میکند، اقتصاد سالمی نیست. ۱۰۰۰۰ و ۱۰۰۰۰۰۰ را در نظر بگیرید. ۲۰% هر دو را محاسبه کنید. ۲۰۰۰ و ۲۰۰۰۰۰ بدست می‌آید. اختلاف این دو ۸۰۰۰۰۰ میشود. ۱۰۰۰۰ در مقایسه با ۱۰۰۰۰۰۰ و ۸۰۰۰۰۰ به منزله صفر است. در بازار دیگر سود ۲۰% محاسبه نمیکنند. سود ۵۰% محاسبه میشود.
متاسفانه افزایش حقوق‌ها هم بر اساس درصد است. شکاف طبقاتی موجود و حقوق‌های بالا و حقوق‌های کم را در نظر بگیرید. قرار است حقوق ۲۰% افزایش یابد. به نظر شما افزایش حقوق مدیرکل و کارمند یک مقدار خواهد بود؟ شکاف طبقاتی بیشتر نخواهد شد.